1944 yılında gerçekleşen Chicago Konferansı’nda uluslararası sivil havacılıkta güven, düzen, verim ve gelişim sağlanması için Uluslararası Sivil Havacılık Örgütü (ICAO)’nün kurulması kararlaştırılmıştır.
ICAO üye ülkeler ile iş birliği içerisinde çalışmaktadır. ICAO bu amaç üzerine hava taşımacılığının kurallarını oluşturan 19 adet dokümandan oluşan Annex’ler yayınlamıştır.
ICAO’ya üye olan ülkeler sivil havacılık yasalarını, yayınlanan Annex eklerine uyacak şekilde hazırlamak zorundadırlar. Aynı zamanda ülkeler kendi havacılık yasalarında Annex kuralları ile çelişen koşulları ICAO’ya bildirmek zorundadırlar. 
Chicago Konvansiyonu (Uluslararası Sivil Havacılık Konvansiyonu)
Uluslararası Sivil Havacılık Konvansiyonu 1944 yılında toplanan Chicago Konferansı’nın bir sonucudur.
Konferans sonunda hazırlan konvansiyonun imzalanmasında sürekli gecikmeler yaşanmasından dolayı geçici bir anlaşma imzalanmış ve Uluslararası Sivil Havacılık Örgütü (PICAO) kurulmuştur. PICAO 2 yıl geçerli kalmış ve Konvansiyonu geçerli kılan 26. İmzanın da atılması ile ICAO kurulmuştur.
Bu konferansın toplanma amacı;
- Uluslararası sivil havacılığın emniyetli ve düzenli bir biçimde gelişmesini,
- Sivil havacılık hizmetlerinin ekonomik bir biçimde işletilebilmesi için birtakım ortak düzenlemeler yapılmasını sağlamaktır.
ICAO (International Civil Aviation Organization)
Sivil havacılığın anayasası olan Şikago Sözleşmesi’nden sonra kurulan ICAO’nun üyeleri devletler ve hükümetlerden oluşmaktadır.
Merkezi Kanada’nın Montreal şehrinde olup, Birleşmiş Milletler ’in bir kuruluşudur. ICAO faaliyetleri havacılığın teknik yönlerinden oluşmaktadır.
ICAO’nun önermediği hiçbir havayolu şirketi IATA’ya üye olamamaktadır. ICAO’nun kabul ettiği üç fonksiyon: ticaret, işletme ve tekniktir.
