Havacılık, milyonlarca insanın günlük hayatını etkileyen bir sektördür ve uçuş operasyonlarının temelini oluşturan kalkış ve iniş aşamaları, bir dizi karmaşık faktör tarafından etkilenmektedir. Bu faktörler, uçak tipi, hava durumu, pist koşulları, aerodinamik özellikler ve pilot yetenekleri gibi çeşitli unsurları içerir. Detaylı bir inceleme, bu faktörlerin nasıl bir araya geldiğini ve uçuş güvenliği üzerindeki etkilerini daha iyi anlamamıza yardımcı olabilir.

Hava trafik kontrolörleri, yoğun hava trafiği içinde görev yaparken bir dizi önemli unsura dikkat etmek durumundadırlar. Bu unsurlardan biri, uçakların performans kategorileridir. Uçakların performans kategorilerinin farklılıkları, özel bir şekilde yönetilmesini gerektirir. Uçakların performans kategorilerine ek olarak, her uçuş aşamasındaki performanslarına dair de hava trafik kontrolörlerinin bilgi sahibi olması önemlidir. Bu performanslar, yol boyu, kalkış ve iniş aşamalarındaki faktörlerle belirlenir ve  doğru bir şekilde yapılabilmesi için kritiktir.

 

1. Performans Kategorileri ve Ayırmalar

Günümüzdeki uçaklar, ICAO Annex 8 (Airworthiness) ve EASA (European Aviation Safety Agency) standartlarına uyumlu bir şekilde tasarlanır. Kalkış ve iniş performansları, uçakların kategorize edilmesinde önemli bir rol oynar. Bu kategorizasyon, uçakların sertifika edilmiş ağırlıkları ve iniş aşamasındaki stall hızlarına dayanır. Söz konusu stall hızları 1.3 ile çarpılmıştır. Bu kategoriler, A, B, C, D ve E olarak adlandırılır ve her biri belirli bir hava hızına göre sınıflandırılır.

• Kategori A -169 km/h (91 kt)’den daha az (IAS) (Indicated Air Speed)
• Kategori B -169 km/h (91 kt) ya da 224 km/h (121 kt)’den daha az (IAS)
• Kategori C -224 km/h (121 kt) ya da 261 km/h (141 kt)’den daha az
• Kategori D -261 km/h (141 kt) ya da 307 km/h (166 kt)’den daha az (IAS)
• Kategori E -307 km/h (166 kt) ya da 391 km/h (211 kt)’den daha az (IAS)

Bu performans kategorileri, uçakların belirli bir hava hızına göre sınıflandırılmasını sağlar. Hava trafik kontrolörleri, bu kategorilere göre ayırmalar yaparak, uçakların güvenli bir şekilde hava trafiği içinde seyahat etmelerini sağlar.

2. Kalkış ve İniş Performansları

Kalkış ve iniş aşamalarında, uçakların performansları kritik bir rol oynar. Kalkış aşamasında Maksimum Kalkış Ağırlığı (MTOW) önemlidir. MTOW, uçağın tipine ve kullanılan pistin özelliklerine bağlı olarak belirlenen, uçağın güvenli bir şekilde kalkış yapabilmesi için izin verilen maksimum ağırlığı ifade eder. Bu değer, pist uzunluğu, rakım ve hava koşulları gibi faktörlere göre değişebilir.

İniş aşamasında ise, uçakların hava hızları ve iniş takımlarının açılma süreçleri performansı etkiler. Uçaklar, belirli bir hava hızına göre kategorize edildikleri için, hava trafik kontrolörleri bu hızlara dikkat ederek iniş aşamalarında güvenli ayırmalar yaparlar.

 Uçak Ağırlığı:

Bir uçağın ağırlığı statik bir değer değil, uçuşun farklı aşamalarında değişen dinamik bir faktördür. Kalkış sırasında uçağın kendisini aşağı çeken yerçekimi kuvvetinin üstesinden gelmesi gerekir. Ağırlık, kanatların oluşturduğu kaldırma kuvvetini etkileyerek gerekli kalkış mesafesini belirler. Gelişmiş ağırlık ve denge sistemleri, yolcuların, kargonun ve yakıtın dağıtımını dikkate alarak uçağın belirlenen operasyonel limitler dahilinde olmasını sağlar. Bunun aksine, iniş sırasında ağırlık, fren mesafesini ve iniş takımı ile diğer yapısal bileşenlere uygulanan gerilimi etkiler.

 

 Pist Uzunluğu ve Durumu:

Pist uzunluğu, pilotların hem kalkış hem de iniş için değerlendirdiği kritik bir parametredir. Kalkış sırasında mevcut pist uzunluğu uçağın hızlanmasını ve kalkış hızını belirler. İrtifa, sıcaklık ve rüzgar gibi faktörler de gerekli kalkış mesafesini etkiler. Yüzey dokusu ve kar veya buz gibi kirletici maddelerin varlığı da dahil olmak üzere pist durumu, iniş sırasında uçağın lastik sürtünmesini ve frenleme kabiliyetini etkiler. Pist durumu izleme sistemleri gibi gelişmiş teknolojiler, pilotlara pistin uygunluğunu değerlendirmede yardımcı olur.

Hava Koşulları:

Hava koşulları bir dizi değişkeni kapsar. Kalkış ve iniş sırasında yan rüzgarlar, kontrolü sürdürmek için yetenekli havacılık gerektirir. Arka rüzgarlar kalkış performansını etkileyebilir, karşı rüzgarlar ise kalkış sırasında yer hızının azaltılmasına yardımcı olabilir. Genellikle sis, yağmur veya karın neden olduğu düşük görüş mesafesi, ILS (Instrument Landing System- Aletli İniş Sistemi) veya CAT III yaklaşmaları gibi gelişmiş navigasyon sistemlerinin kullanılmasını gerektirir. Olumsuz hava koşulları, pilotun karar vermesinin önemini vurgulayarak, pas geçmelerin veya pas geçmelerin uygulanmasını gerektirebilir.

Sıcaklık ve Yükseklik:

Yüksek sıcaklıklar hava yoğunluğunu azaltarak kalkış sırasında motor performansını etkiler. Pilotlar sıcaklık değişimlerini ve bunların uçak performansı üzerindeki etkilerini dikkate almalı, kalkış hızlarını ve motor itişini buna göre ayarlamalıdır. Daha yüksek irtifalarda, daha düşük hava yoğunluğu, kanatların oluşturduğu kaldırma kuvvetini etkileyerek kalkış performansını etkiler. İniş sırasında, pilotların azalan hava yoğunluğuna ve aerodinamik davranıştaki olası değişikliklere göre ayarlama yapmasıyla, yaklaşma planlamasında rakım bir rol oynuyor.

Uçak Yapılandırması:

Uçak konfigürasyonu, kanadın açılması, çıtanın uzatılması ve motor itme yönetimi gibi ayarları içerir. Kalkış sırasında kaldırma kuvvetini artırmak ve durma hızını azaltmak için kanatlar ve çıtalar uzatılır. Pilotlar, istikrarlı bir iniş sağlamak için yaklaşma ve iniş aşamaları sırasında konfigürasyonu akıllıca yönetmelidir. Motor itme ayarları, istenen performansı elde etmek için güç ihtiyacını yakıt verimliliğiyle dengeleyerek dikkatlice ayarlanır.

 Rüzgar Koşulları:

Rüzgar koşulları uçak operasyonlarını önemli ölçüde etkiler. Kalkış sırasında karşı rüzgarlar ek kaldırma kuvveti sağlayarak uçağın kalkış hızına daha verimli bir şekilde ulaşmasını sağlar. Yan rüzgarlar zorluklar yaratabilir ve pilotların kontrolü sürdürmek için yan rüzgar iniş tekniklerini kullanmasını gerektirir. Rüzgarın kesilmesi, rüzgar hızı veya yönündeki ani değişiklikler hem kalkış hem de iniş sırasında endişe yaratan bir durumdur ve pilotların, yerleşik hava durumu radarına ve diğer tespit sistemlerine güvenerek dikkatli olmalarını gerektirir.

Pilotluk Becerisi ve Deneyimi:

Pilotluk becerisi ve deneyimi, kalkış ve inişin dinamik ve bazen öngörülemeyen doğasını idare etmek için çok önemlidir. Eğitim programları, yan rüzgarlı inişler, reddedilen kalkışlar ve acil durum prosedürleri dahil olmak üzere bir dizi senaryoyu kapsar. Simülatörler,  pilotları çeşitli koşullara maruz bırakmada hayati bir rol oynayarak karar verme becerilerini geliştirmelerine olanak tanır. Sürekli tekrarlanan eğitim, pilotların bu kritik uçuş aşamalarının karmaşıklıklarını yönetme konusunda yetkin kalmasını sağlar.

 Uçak Sistemleri ve Performansı:

Uçak sistemleri kalkış ve inişin güvenliğine ve performansına önemli ölçüde katkıda bulunur. Modern uçaklar, performansı optimize eden gelişmiş aviyonik, otopilot sistemleri ve motor yönetim sistemlerine sahiptir. Kaymayı önleyici sistemler iniş sırasında frenleme verimliliğini artırırken itme ters çeviricileri yavaşlamaya yardımcı olur. Gelişmiş izleme sistemleri, kritik parametreler hakkında gerçek zamanlı veriler sağlayarak beklenen performanstan herhangi bir sapmaya zamanında yanıt verilmesini sağlar.

Hava Trafik Kontrol (ATC- Air Traffic Control) Talimatları:

Özellikle yoğun hava sahasında sorunsuz kalkış ve iniş operasyonları için hava trafik kontrolü ile etkili iletişim şarttır. ATC, güvenli ve düzenli hareket sağlamak için izinler, talimatlar ve trafik ayrımı sağlar. Pilotlar ve kontrolörler arasındaki işbirlikçi karar alma, gelen ve giden uçaklar arasındaki mesafe, yaklaşma ve kalkış sıralaması ve kalkış ve iniş için zamanında yetkilendirme gibi hususları içerir.

 Acil Durum Prosedürleri:

Acil durumlara hazırlık, pilot eğitiminin ayrılmaz bir parçasıdır. Kalkış sırasındaki acil durum prosedürleri arasında kalkışların reddedilmesi, motor arızası veya sistem arızaları yer alır. İniş için pilotların iniş takımı arızaları, hidrolik arızalar veya anormal motor koşulları gibi sorunlara müdahale etmeye hazır olması gerekir. Uçaklar, bu kritik aşamalarda beklenmedik durumların yönetilmesinde pilotlara yardımcı olmak için yedek sistemler, acil durum kontrol listeleri ve uyarı sistemleriyle donatılmıştır. Simülatör eğitimi, pilotların çeşitli acil durum senaryolarına yönelik pratik yapmasına ve tepkilerini geliştirmesine olanak tanıyarak yüksek düzeyde hazırlık sağlar.

3.Son Yaklaşma ve Faktörler

Son yaklaşma sırasında hava trafik kontrolörleri, uçakların performansını etkileyen bir dizi faktöre dikkat etmelidir. Uçak ağırlığı, flap konfigürasyonu, rüzgâr etkisi ve iniş takımlarının durumu, son yaklaşma hızını belirler. Bu faktörlerin doğru bir şekilde değerlendirilmesi, ayırmaların güvenli ve etkili bir şekilde yapılmasını sağlar.

Sonuç olarak, uçağın kalkış ve iniş aşamalarında birçok karmaşık faktör bir araya gelir. Hava trafik kontrolörleri, performans kategorileri ve uçuş aşamalarındaki performanslar konusunda derin bir anlayışa sahip olmalıdırlar. Gecikmiş talimatlar, iniş sırasındaki kategorilere dikkat etmeme, hava trafik kontrol uygulamalarındaki hatalar, uçakların performansını olumsuz etkileyebilir. Bu faktörlerin titizlikle değerlendirilmesi ve doğru bir şekilde yönetilmesi, havacılık endüstrisinin güvenli, etkili ve düzenli bir şekilde çalışmasını sağlar. Pilotlar, bu faktörleri sürekli olarak göz önünde bulundurarak, her uçuşta güvenliği en üst düzeye çıkarmak için çaba gösterirler. Havacılık endüstrisi, teknolojik gelişmeler ve eğitimle birlikte, bu faktörleri daha iyi anlamak ve ele almak için sürekli çaba sarf etmektedir.